Gedichtjes 2
Rode draad
De rode draad die verbonden is met mijn leven,
is de les die mijn wezen meenam naar dit aards bestaan,
waar ik tegenaanloop en die mijn leven mede vorm gaat geven,
zodat ik kan ervaren en leren hoe hiermee om te gaan.
Deze les draag ik van jongs af aan al in mijn rugzak mee,
en ze komt soms via mijn emoties aan het licht.
Ik kan me er niet voor verstoppen en ze gaat niet vanzelf weg, oh nee,
alleen door deze emoties te onderzoeken, krijg ik hierop een groter zicht.
Een rode draad heeft vele lagen,
die ervaren, onderzocht en begrepen moeten zijn.
Ieder nieuw inzicht verandert de ervaring en de vragen,
wikkelt de draad steeds verder af,
totdat de les geleerd is en er geen emoties meer zijn.
*
Kleuren
Het leven is net een kleurboek
waarbij je alles wat er gebeurt
en de mogelijkheden die je tegenkomt,
op je eigen wijze inkleurt.
De gekleurde bril op mijn neus,
bepaalt vaak de kleuren die ik kies,
maar zo worden het soms plaatjes
waarin ik mezelf verlies.
Ik wil nu anders gaan kleuren
en ontdekken hoe dat is…
Ik zoek geen nieuwe bril... nee,
ik zet hem af en ontkleur mijn blik,
volg mijn innerlijk gevoel hierbij,
en kies voor de kleuren van mijn ware IK.
*
Ik laat los…
Het pad dat ik tot gisteren nam,
vandaag neem ik het niet.
Ik ga op zoek naar nieuwe wegen,
dwars door nog onbekend gebied.
Ik weet niet waar het me brengen zal
en het wordt vast geen gemakkelijke tocht,
maar ik weet dat ik blijf zoeken,
tot ik vind waar ik naar zocht.
In mijn rugzak zit angst,
maar ik baan het pad.
Mijn angst heeft al veel te lang
de vrije hand gehad.
Naast angst draag ik moed,
overtuiging, verlangen
en een rotsvast vertrouwen:
ik blijf in mijn angst niet hangen!
Vandaag loop ik dapper
aan de bekende weg voorbij
en al kom ik mezelf tegen,
ik laat los… ik ben vrij !!
*
D U R V E N
In de krant stond een interessant betoog van een bekende psycholoog.
Hij schreef dat hij regelmatig mensen met inzichten ziet,
maar daar iets mee doen, dat gebeurt vaak niet.
In de wachtkamer hangt het woord ‘schuldgevoel’ levensgroot aan de muur.
Maar ja, het is eng als je niet secuur doet wat je als kind hebt geleerd.
Dan denk je dat je je ouders daarmee niet eert.
Allerlei goed bedoelende mensen wilden je helpen
doch konden je honger naar vrijheid niet stelpen.
Maar wisten zij het zèlf eigenlijk wel?
Kenden zij de zuivere bedoeling van het levensspel?
Of hielden zij uit veiligheid vast aan normen en waarden,
zelfs als zij die als last ervaarden?
Door anderen steeds vóór te laten gaan, kom je met jezelf in de knel.
Je hoort van binnen dat knagende stemmetje, je kent het wel.
Dan zou je liever iets anders willen doen,
maar je houdt je mond uit goed fatsoen.
Je doet wat er van je wordt verwacht,
maar op wie jij bent sla je geen acht.
Durf je te geloven dat jij er ook mag zijn,
dat jouw wensen niet onbelangrijk zijn of klein?
Als je goed naar je wezen diep van binnen luistert heb je echt wel in de gaten
wanneer je iets moet doen of laten.
Dan staat niemand in de kou
en hou je eindelijk ook eens rekening met jou.
*
BOUWMARKT
Het nieuwe jaar staat voor de deur.
Wat gaat het worden? Gezeur en getreur?
Ik heb ontdekt: Ik heb het zelf in de hand,
ik geloof niet meer alles uit de krant
en ook het journaal gaat niet meer met mij aan de haal.
Ik ben het leven als een bouwmarkt gaan zien, om in rond te lopen
en waar je van alles en nog wat kunt kopen.
Nee, je hoeft er niet met geld te betalen,
integendeel, het is zomaar op te halen.
Toch wordt er een prijs bepaald en wel door aandacht,
de tijd die je met bewust aanwezig zijn doorbracht.
De slogan ‘doe het zelf’, die bij klussen wordt gepropageerd,
dient ook in het leven te worden geleerd.
Want dat je het zelf moet doen, dat staat vast,
en soms voelt dat best als een last.
Maar als je ontdekt dat iedere remming invloed heeft op je stemming,
kun je er ook anders naar kijken en daarmee jezelf verrijken.
De ‘Grote Architect’ heeft naast licht ook donker op aarde gezet.
Die zijn allebei nodig en als je dat snapt, dan gaat het dagen
dan hoef je niet meer naar het ‘waarom’ te vragen.
Het is best leuk om rond te neuzen, wat helpt bij nieuwe keuzen.
Al die ditjes en datjes en andere mensen,
maken dat ik op zoek ga naar wat ik nou eens zou wensen.
Volharding en vertrouwen stuwen mij steeds voort
en dan weet ik dat ik de stem van mijn wezen heb gehoord.
Die zet mij altijd op het juiste spoor,
wijst mij de weg, op die manier kan ik door.
Zo kan deze bouwmarkt van het leven
mij eindeloos nieuwe materialen geven.
*