Onlangs kwam er plotseling een idee bij me op. Ik werd er blij van en voelde een stroom van energie door me heen gaan… maar toen ontstond er twijfel….
en vroeg ik me af hoe ik het dan zou moeten uitvoeren... en of het wel echt door mijn wezen werd aangereikt of dat ik het toch zelf bedacht had… en…. mijn denken ging zo nog wel even door.
Van mijn oorspronkelijke blijdschap was niet zoveel meer over, maar het liet me niet meer los. Het bleef op de achtergrond aanwezig en als ik er aan dacht kreeg ik weer de kriebels.
Ik herkende het gevecht tussen het denken in mijn menszijn en de impuls vanuit mijn wezen. Is het nu de bedoeling of niet, heb ik het wel goed opgepakt ? Durf ik dat, wat zullen anderen wel niet denken?
Ik vertrouw en volg nog niet ´blind´ alle impulsen, maar zoek graag bevestiging dat het klopt!
Ik ging voor mezelf na wat er ook alweer over impulsen was aangereikt door de leraar.
Het wezen kan alleen reageren in het nu-moment en je iets aanreiken voor het nu en niet voor over 10 jaar. Het voelt goed, ook al vind je het als mens misschien spannend of is het iets heel anders dan je gewend bent.
Bij een impuls vanuit het wezen komt ook de begeleidende energie mee om het voor elkaar te kunnen krijgen. Ik weet uit ervaring dat je behoorlijk last kunt krijgen van deze energie, als je aan een impuls voorbij gaat.
Ik kreeg gelukkig snel de bevestiging die ik nog nodig had en voelde direct weer de blijdschap en de drang om het idee in werking te zetten.
Het ging bijna vanzelf. Het vroeg natuurlijk tijd en actie van mijn kant, maar er kwam geen zweetdruppel aan te pas. Ideeën voor de uitvoering bleven maar binnenstromen, alles lukte en aan energie geen gebrek!
Ik weet dat ik moet leren om steeds meer te vertrouwen op de impulsen van mijn wezen, zodat ik geen bevestiging meer nodig heb, want alleen zo kom ik verder in mijn bewustzijnsontwikkeling.
Dit vertrouwen komt je niet zomaar aanwaaien, het is een groeiproces en gaat met vallen en opstaan.
Door impulsen te volgen, ook al weet je het niet zeker, ontdek je vanzelf of het klopt, want dan vind je zonder veel moeite je weg hierin en voelt het goed.
Impulsen volgen is… samen met je wezen door het leven gaan! Leuk, spannend, leerzaam en een stuk minder vermoeiend, merk ik.
*
Vraag: Hoe weet je nu of het een idee, een impuls is vanuit het wezen of een idee vanuit de denkkap?
Leraar: Een impuls vanuit het wezen is er direct in het nu moment.
Bijvoorbeeld als u een keuze moet maken, ja-nee, links-rechts, dit-dat, zonder discussie, dit is het.
Het wezen reikt u een idee aan zonder ‘praktische franje’, vult geen details en voorwaarden in.
Een idee vanuit de denkkap moet rijpen en hierin worden praktische zaken afgewogen en meegenomen. En een mens blijft vaak dubben of hij het toch niet anders moet doen.
Het wezen houdt zich daar niet mee bezig, maar kent de mogelijkheden van de mens. Er stroomt energie mee en het wezen bemoeit zich pas met de keuzes hoe het idee uit te voeren, als u ermee aan de slag gaat.
Hierdoor doet u het niet op wilskracht, maar maakt u gebruik van de werkkracht die in ieder mens aanwezig is, waardoor u het ook ‘moeiteloos’ voor elkaar kunt krijgen.
De keuzes voelen goed en u blijft er in uw denken niet meer mee bezig of u het wel goed heeft gedaan.
Uw leven leiden vanuit de impulsen van het wezen geeft rust in uw denken, is soms spannend of uitdagend en kost minder energie.
Daarnaast is het ook een leuke ontdekkingsreis naar uzelf en de mogelijkheden die in u aanwezig zijn.
***