Ik dacht dat ik wel wist wie ik was en hoe ik in elkaar zat, maar er blijkt nog steeds van alles te ontdekken te zijn, dat werd me weer eens duidelijk toen ik op een terrasje zat te genieten van een kopje cappuccino.
‘Dit vind ik nu lekkere koffie’, zei ik. Gewone koffie drink ik wel, maar ik moet die koffie ‘aankleden’ met iets om het lekker te vinden. Nee, gewone koffie is niet echt mijn ding om van te genieten, maar cappuccino, dat is een ander verhaal.
‘Waarom koop je dan niet zo’n koffieapparaat waarmee je het zelf kunt maken?’, vroeg mijn dochter. Tja, och om nu voor mij alleen zo’n apparaat te kopen terwijl jullie gewone koffie wel lekker vinden…
Ze begon te lachen. ‘Nee, dat kun je niet maken hè!’
‘Tuurlijk wel’, zei ik, maar… en ik realiseerde me wat er toch blijkbaar nog aan normen en ideeën vanuit mijn opvoeding in mijn dagelijks leven meespeelt…. en dat ik dit soms niet eens in de gaten heb. En dan gaat het nu alleen maar over zoiets simpels als koffie.
Wat doe ik onbewust nog meer wel of net niet… omdat ik het zo geleerd heb…. het van me verwacht wordt … omwille van de normen en waarden en de regels van de maatschappij?
Ik neem nog een slokje cappuccino en ‘hoor’ de woorden van de leraar tijdens de lessen weer: ‘Ken uzelf!
Zowel uw denken en karakter als het genetisch materiaal en accepteer uzelf met heel uw hebben en houwen, zodat u volledig aanwezig kunt zijn en zich niet meer anders of mooier voordoet dan u bent. Want alleen dan kan de energie van het wezen volledig in uw menszijn doorstromen.’
Ik weet het wel, maar de praktijk blijkt soms weerbarstiger dan ik dacht.
Terwijl ik dit aan het schrijven ben, geniet ik van mijn eerste eigen kopje cappuccino. Ik ben er blij mee, net als met de reminder die het me gegeven heeft!